سالهاست در شبهای قدر هیچ چیز مثل این آیه شریفه مرا تکان نمی دهد :
« یا ایها العزیز ! مَسَّنا و اهلنا الضُر و جِئنا ببضاعه مُزجاه و اَوفِ لَنَا الکَیل و تَصَدَّق علینا ؛ ان الله يَجزِي المتصدقين .»
اين همان جمله اي است كه برادران يوسف به او كه اكنون عزيز مصر بود گفتند ...
در شرايطي كه پيمانه را نيافتند : اي عزيز مصر ! ما و نزديكان ما را سختي فرا گرفته است و با كوله باري تهي به پيش تو آمده ايم ، پيمانه هامان را پر كن و بر ما مرحمتي كن . مي داني كه خداوند تصدق دهندگان و بخشندگان را پاداش مي دهد.
شبهاي قدر بنا بر آنچه در روايات است پرونده اعمال ما بر امام زمانه عرضه مي شود و بر اساس استحقاق و درخواست و ... ايشان پيمانه هاي سال بعدمان را اندازه گيري مي كند . و حالا در اين سه شب ، اين ماييم و يوسف عرصه هستي امام زمان «عج» که چگونه پیمانه هامان را پر کند.
خوب می دانیم که شایسته پیمانه هایی پُر نیستیم ، اما عزيز مصر ما ، بخشنده اي است كه نمونه ديگري در هستي ندارد و چه باك كه در اين شبها هر چه مي خواهيم از نيازهاي مادي و معنوي و فردي و اجتماعي و ... را بطلبيم و مطمئن باشيم كه آقايمان دستهاي نياز ما را كه به سويش دراز شده است خالي و نيمه خالي هم بر نخواهد برگرداند.
ما البته - درست مثل فرزندان يعقوب - با شرمي سنگين به خدمت مولايمان مي رسيم ، اما از خود او مي خواهيم كه از خدا بخواهد و گناهان سنگين و متفاوت ما را ببخشد و دستمان را براي آينده بگيرد ؛ آري درست مثل فرزندان يعقوب مي گوييم :
«یا اَبانا اِستغفر لَنا اِنّا کُنّا خاطِئین.»
پدر ! تو براي ما آمرزش بخواه كه ما همگي خطاكاريم ...
وبلاگ آب و آتش
